Wat zijn wij ontzettend trots op ons predicaat Hofleverancier. In 2024 hebben wij dit mogen ontvangen voor 100 jaar hard werken. Graag vertellen wij u meer over de geschiedenis van Restaurant Boswachter Liesbosch en familie Takx.

1845 – 1924

Het begin van de boswachterswoning. Van 1840 tot 1881 waren de bossen rond Breda eigendom van prins Frederik. In 1845 laat hij een boswachterswoning, nu restaurant Boswachter Liesbosch, bouwen. Er wordt een laag en breed pand gebouwd met een hoog pannendak. Aan het eind van de negentiende eeuw
vindt de eerste verbouwing plaats, middels het plaatsen van een Franse kap.

Boswachter Willem Hendrik van Berkum verhuist op 1 mei 1888 naar het pand. Het Staatsbosbeheer geeft Van Berkum toestemming om heet water en
limonade te schenken. In die tijd kwamen de bezoekers nog met paard en wagen. De paarden werden bij aankomst uitgespannen en kregen wat voer. Als
Van Berkum zijn ontslag indient, komt de uitspanning in het Liesbosch voor openbare pacht in aanmerking.

1924 – 1944

Op 1 november 1924 opent Hubertus Takx Uitspanning de Boschwachter. Hij tekent een pachtovereenkomst voor vier jaar tot 1928. Zijn jaarlijkse pacht bedraagt ƒ 2539,-. Voor die tijd een enorm bedrag. Hiervoor kreeg hij het volgende: erf, open waranda, bakhuis, paardenstal, koetshuis, houtloods, rustplaats voor het publiek en een tuin. Samen met zijn vrouw Antoinetta krijgt hij twee kinderen, Margaretha en Waltherus.

1944 – 1973

In 1944 wordt het restaurant overgedragen aan zoon Waltherus, ook wel Wout genoemd. Samen met zijn vrouw Cornelia continueert hij het bedrijf. Hij tekent een pachtovereenkomst voor de duur van een jaar. Het was toen een echte seizoenszaak. In de winter liep er hooguit een verloren wandelaar door het bos. In de wintermaanden werkte Wout als timmerman en met deze kennis heeft hij alle stoelen in de zaak gemaakt. De desbetreffende stoelen worden nog steeds gebruikt. Cornelia was een echte keukenprinses. Er werd dan ook gestart met het verzorgen van maaltijden. Haar fameuze recept, voor het maken van appeltaarten, wordt nog steeds in de keuken gevolgd.

In 1948 wordt een gedeelte van de schuur ingericht tot het bereiden van consumptie-ijs. Echter blijkt er niet voldoende stroom te zijn, waardoor er in 1949 een aanvraag wordt gedaan voor krachtstroom. Deze aanvraag wordt goedgekeurd en er kan ijs worden bereid. Ook wordt er verbouwd. Er wordt een serre aan het pand gezet, zodat er meer gasten ontvangen kunnen worden. Op de plek waar nu de parkeerplaats is, stond een grote speeltuin. Het Liesbos was echt een dag je uit.

1973 – 2000

In 1973 neemt Bert Takx samen met zijn vrouw Joke het restaurant over. Bert was bouwkundig tekenaar bij Van Haaren schoenenbedrijf en hij zag het niet meteen zitten om de zaak over te nemen. Na grondig beraad, besluit hij het toch te doen. In 1974 komt het pand in zijn eigendom en wordt enkel de grond gepacht van het Staatsbosbeheer. Een grote verbouwing volgt. Er worden vijf verschillende ruimtes gecreëerd;
-Het restaurantgedeelte in het authentieke pand, waar een luxe kaart wordt geserveerd.
– Het lounge gedeelte, waar een bistrokaart geserveerd wordt.
– De woonkamer, een kleine ruimte waar Bert en Joke (met zoon Robbert) vroeger woonden. Deze ruimte wordt nu gebruikt voor besloten diners en vergaderingen.
– De achterzaal, een ruimte waar grotere gezelschappen ontvangen kunnen worden.
– De bovenzaal, een kleine zaal waar vergaderingen plaatsvinden.
Later vindt er ook nog een naamswisseling plaats om verwarring te voorkomen. Er zit namelijk een restaurant in het Mastbos dat zich ‘De Boschwachter’ noemt. Onze naam wordt dan restaurant Boswachter Liesbosch.

In 1975 worden wij een erkend leerbedrijf. Studenten combineren school met werken en kennis wordt rechtstreeks overgedragen. Bert pleit voor een Horeca CAO, zit in het bestuur van Breda a la carte, zet een woonhuis naast het restaurant en krijgt lovende recensies in diverse bladen. In 1973 was door het kabinet Den Uyl gesproken over een Hoge Snelheids Lijn in Nederland. Pas in de jaren tachtig van de twintigste eeuw ontstonden plannen om Nederland aan te sluiten op het Europese net van hogesnelheidstreinen. Op Bredaas grondgebied werd de HSL aangelegd naast de snelweg A16, de autoweg van Antwerpen naar Rotterdam. Met de aanleg van de HSL werd ook de A16 omgelegd en verbreed. Ook het drukke knooppunt Princeville werd grondig vernieuwd. Dit had grote invloed op onze bereikbaarheid. Onze directe afslag kwam te vervallen en Bert heeft een flinke strijd gevoerd om een goede aanrijroute te krijgen.

2000 – 2024

In 2000 neemt Robbert, als vierde generatie, de zaak over. Na het voltooien van de hotelschool was het wel duidelijk dat hij de scepter zou gaan zwaaien in het bos. Samen met rechterhand Wanda werd het restaurant gemoderniseerd. De stoelen, die door opa Wout waren gemaakt, werden geloogd. Hierdoor kregen ze de oorspronkelijke lichte kleur terug en ze werden voorzien van nieuwe bekleding. Ook werd er een nieuwe vloer gelegd, meerdere grote parasols aangeschaft en het electriciteitsnetwerk werd wederom aangepast om meer capaciteit te krijgen. Het werd tevens mogelijk om officiële trouwceremonies in onze tuin te houden. In 2020 brak corona uit en werden we genoodzaakt onze deuren te sluiten. Dit was een unicum, want zelfs in de Tweede Wereldoorlog zijn wij niet dicht geweest. Het was een moeilijke periode, waarbij we onze gasten toch iets wilden bieden. Er werd een foodkraam geplaatst, er werden borrelboxen rondgebracht en er werden afhaalmaaltijden bereid. In 2023 krijgt Robbert, samen met zijn partner Sofie, dochter Dani-Jo. Zij is vernoemd naar moeder Joke. Wellicht dat zij de vijfde generatie wordt die het restaurant zal gaan leiden.

In 2024 ontvangen wij het predicaat Hofleverancier!